Así son as lembranzas, pequeninhos anacos de tempo que esconden un mundo, taba a Chula das Pupas tan ricamente a ponher un examen, libre, por tanto, pensaba, de calquer pensamento lírico; cando de pronto unha voz no c.d. fixo posibel a teletransportación. Pasín do deserto a choiva, de súpeto lembrei o que era o vento fresco de Porto, volvín a estar na minha cama, fora chovía, escoitábase o cuco e María estabame a esperar pola noite. Todo eso, de súpeto, nun instante. Gostei do meu tempo en Porto...
Espertei e seguín co exámen a lembranza trasformouse de novo en cotidiano cando puxen a grabación catro veces.
Son lindas as sinecdoques da vida!!!!
