Unha nace onde nace, éche así mesmo a cousa, forma tan parte de ti que as veces nao a podes detectar.
Occidente ten a base de ir mirar as "demáis", pero sempre é ese concepto das "demáis" que nos coloca na superioridade. Edúcannos para ir conhecer o diferente pero imos coa idea de mirar sen mirar, facemos interpreatcións de culturas que miramos dende fora, sen saber que se pode mirar tamen hacia dentro cando pra fora se esta a olhar.
No avión de volta un senhor, moito simpático que vinha o meu carón, (nao ha ironia nesta frase) preguntoume cando soubo que estaba a vivir no Cairo:
E logo ti cómo te levas coa relixión? (Deume de cheo o cabrón)
Eu lévoo bem porque penso que de igual forma que eu fun educada na idea de un non-Deus elas foron educadas na idea de un Deus, e as duas vivimos convencidas; pero cos matices de que: eu penso que occidente ten una ha relixión que nao reconhece, chamada razón,e, que elas nao tenden a implantarme a sua verdade. (Aquí bloquei eu).
Nao sei si temos a obriga de replantearnos qué son a Razón e o laicismo e o por qué de darlhes tanta importancia, pero quizáis sí deberíamos plantexarnos a cuestión de por qué nao podemos simplemente mirar as demáis sen preestablecer a "razón" da nosa parte.
