ahì vai

Asì vai, manter ou perder, ta bom, a vida é un remuinho de incertidumes, destruir e protexerse; manter máis, quizáis, destruirse... a vida é ludópata?

Deus, o Destino, o Universo, a ironía

Debe haber un Deus penso eu, ti sentas unha noite diante da porta da túa casa a mirar as estrelas (tenhense que ver as estrelas) e pídeslhes un desexo, pider o con todas as túas forzas e chega un intre no que sentes que o universo te escoita e toma nota dos teús desexos....despois cúmplechos.
Pero as cousas nunca venhen en forma de ideal e ha algo que esquecelhes especificar, ha que ter coidado co que se pide porque se cumple, semelha que no universo tamén ha burocracia; él concédeche o que pides, nen máis nen menos e logo ti apanpas coas consecuencias das cousas que nao previches.
Ti vas un día e sin quere dis: Eu nonca o faría...pois ven o destino o universo, Deus, dame igual, alguém será e ponche nesa mesma situación da que renegaches, burocracia eficaz, diría eu.
Ti vas un día a unha cidade e conheces a alguém, pensas que é o destino quem cha puxo diante, nao te podes resistir.....pensas que si cha puxo o destino é porque todo vai sair bom...pero nao...o destino poncha ahí para que ti te enfrontes a unha fraqueza, para que cambias de rumbo, para que aprendas...pero eu nao quero aprender, eu so quero estar con ela.

Photo: Carlos Lujan

http://www.nazcapictures.com/feature.php?page=3&id_reportage=285&travel=n