Yira, yira!!!!

Ahí che vai, como sempre, a Chula das Pupas, a Babaluka a darlhe voltas e máis voltas o cotidianiedade do seu interior.
¿Quém somos, cómo somos, qué somos, cándo somos e cándo non somos?
Podes ser unha e ser muitas, todas somos asím: metidinha nas estucturas sociais, na procura de as romper, a sofrer coa palabra de calquera, coa capacidade da felicidade contemplativa, a sonhar imposibels, ou a viver imposibels ( que é máis divertido), a crear paranoias, a viver na autosuficiencia, a procurar a autosuficiencia sumida nunha destrucción melancólica interior....con muitas de estas vou eu agora, "melancólicamente" dependente, entre a alegría e a tristura, metidinha en comportamentos sociais ou persoais que non me son gratos, pero que están tan dentro de min que é difícil romper os. Dependente dos demáis, do que pensen de min, de que me queiran ou no, dunha palabra ou dun silencio....cunha nada grata carraxe dentro que me fai estar encarrexada sen motivos e autodestruir a minha propia capacidade de de ledicia...